Joker: Folie à Deux เป็นการพาไปตามติดชีวิตของ อาร์เธอร์ เฟล็ก นักแสดงตลกและอาชญกรผู้โด่งดังแห่งเมืองก็อทแธม ที่หลังจากถูกจองจำอยู่ในสถานที่ที่ขมขื่นที่สุดในเมือง ชีวิตสีเทาหม่นของเขาก็เริ่มกลับมามีสีสันขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ได้พบกับ ลี ควินเซล หญิงสาวผู้ที่ถูกควบคุมที่โรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยทางจิต จุดเริ่มต้นแห่งท่วงทำนองบทเพลงรักและชีวิตของพวกเขาได้เกิดขึ้น ณ ที่ตรงนี้ ผู้กำกับฝีมือดี “ทอดด์ ฟิลิปส์” หวนกลับมาสานต่อชิ้นงานของเขาอีกครั้ง ด้วยการบรรเลงบรรจงใส่ไอเดียที่เขาอยากจะปล่อยของออกไปอย่างสุดพลัง โดยเขายังรับหน้าที่กำกับและร่วมเขียนบทหนังกับ “สก็อต ซิลเวอร์” และ “บ็อบ เคน” อีกเช่นเคย กลายออกมาเป็นหนังดรามาอาชญากรรมที่ท็อปปิงด้วยบทเพลงฮิตสไตล์จูกบ็อกซ์ที่นำมาคลุกเคล้าในท่วงทำนองใหม่ที่คุ้นหู นับว่าเป็นกล้าบ้าบิ่นมาก ๆ อาจจะต้องบอกว่า แค่กล้าคิดจะสร้างในทิศทางนี้ก็คือชัยชนะแล้ว เพราะการจับคู่ประเภทนั้นที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้อย่าง หนังอาชญากรรมจัดจ้านจากวงการหนังฮีโรกับจังหวะเพลงส่งบทต่อบทแบบมิวสิคัลรัชดาลัย เป็นไอเดียที่พูดตรง ๆ ก็คือประหลาด แต่ก็เต็มไปด้วยความแปลกใหม่อยู่ไม่น้อย ณ จุดนี้ไม่มีอะไรถูกหรือผิด เพียงแต่ว่าการเลือกไปในทิศทางนี้นั้น ผู้สร้างจะสามารถละเลงและวาดลวยลายมันออกมาได้ดีถึงกึ่นหรือไม่ คำตอบสั้น ๆ ก็คือ Joker: Folie à Deux ยังไปได้ไม่ถึงตรงนั้นจริง ๆ สิ่งที่ค่อนข้างเป็นกังวลล่วงหน้าก่อนจะดูหนังเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นจริง การหยิบจับเอาประเด็นอาชญากรรมมาใสกับทำนองเพลงกลายเป็นลีลาที่ยังหาจุดที่กลมกล่อมไม่ได้สักเท่าไหร่ แม้จะต้องยอมรับว่าเป็นไอเดียที่น่าประทับใจไม่น้อย แต่การประคับประคองในวิธีการเล่าเรื่องของหนังภาคนี้ยังค่อนข้างลุ่ม ๆ ดอน ๆ ไม่ชวนลุ่มหลงได้เท่าที่ควร